lover gang ขอยกใจนี้ให้เธอ

มาแล้วค่ะนิยาย ใครคิดว่าไปก๊อปมาใน ilovekamikaze.com ล่ะก็ ลืมไปได้เลย
คนแต่งคนเดียวกัน -0- อ่ะ อ่านๆๆๆๆ ใครยังไม่อ่านอ่านด่วน ไม่สนุกแน่นอน 555+ อ๊ะ ยังไง
อ่านเลยละกัน จีนพล่ามมากไม่ได้เดี่ยวเผลอไปเล่าล่ะก็ หมดกัน TT^TT


Lover gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 1 พบกันวันแรก กับรักแรกพบ...

ฉันนั่งมองฟ้าอยู่หน้าบ้านด้วยความเพลิดเพลินแบบสุดๆ แต่ความคิดของฉันก็ต้องดับวูบลงเพราะมีหญิงวัยกลางคน หรือ... แม่ของฉันนั่นเอง
“ฟาง ! ไปซื้อของที่ตลาดกับเฟย์หน่อยจ่ะ เฟย์เค้ารออยู่หน้าบ้านนะจ๊ะ”แม่พูดขึ้น
“ค่ะแม่ ...” ฉันพูดจบก็เดินออกจากบ้านไปพร้อมกับเฟย์
เราสองคนหยุดอยู่ที่เซเว่นส์อีเลฟเว่น แล้วเฟย์ก็ทำท่าจะพูด
“พี่ฟาง...รอเฟย์แป๊ปนึงนะ เฟย์ซื้อน้ำก่อน”
“จ่ะ”
เฟย์หายไปหลังจากเสียงเซ็นเซอร์ดังขึ้น
เสียงฝีเท้าของคนบางคนวิ่งมาอย่างเร็ว ทำให้ฉันต้องล้มลงเนื่องจาก คนที่วิ่งมาอย่างเร็วและแรงโดยที่ไม่สังเกตเลย
“โอ๊ยยย >_< ” ฉันร้องเสียงดัง
“อ๊ะ...คุณเป็นอะไรมากไหมครับ ผมขอโทษจริงๆนะครับคุณ...” ชายคนนั้นหยุดพูดเมื่อมองหน้าฉัน
“อ...อะ...เอ่อ...ไม่...ไม่เป็นอะไร...ค่ะ ฉันปกติดี”ปกติ??ฉันมีแผลที่ขาเนี่ยนะ YY
ฉันยืนสบตากับชายที่วิ่งมาชนฉันเมื่อกี้
“เอ่อ คุณชื่ออะไรหรอครับ เผื่อจะได้เจอกันอีก ...”
“ฉันชื่อฟาง...แล้วนายล่ะ...”
“ผมชื่อป๊อปปี้ เรียกสั้นๆว่าป๊อปก็ได้ครับ...ท่าทางเราจะอายุใกล้ๆกัน...ว่างั้นไหม ^^”
“อื้มมม”
สัญญาณจากเสียงประตูเซเว่นส์ดังขึ้นทำให้ฉันต้องรีบเปลี่ยนลุคใหม่ทันที
“พี่ฟาง คือเฟย์ซื้อมาให้พี่ด้วย แล้วคนมันเยอะเฟย์เลย.......”
“เอ่อ... งั้นผมไปแล้วนะครับ”
ป๊อปปี้จากไปทั้งๆที่รอยแดงบนใบหน้าของเขายังปรากฏอยู่ในใจฉัน
“พี่ฟาง... นั่นใครอ่ะ ... o_O”เฟย์ทำหน้าตกใจแล้วถามขึ้น
“เรื่องมันยาวจ่ะ...เฟย์จะฟังไหมล่ะ”
“พี่ฟางเล่าเฟย์ก็จะฟัง”
ฉันจึงเล่าเรื่องราวออกไปให้เฟย์ฟังในระหว่าซื้อของ แล้วรีบกลับบ้านแต่พอถึงบ้านก็ต้องสูบเลือดให้มากองบนหน้าต่อหน้าเฟย์
“’งั้นก็แสดงว่านี่ก็รักแรกพบอ่ะดิ”

โปรดติดตามตอนต่อไป


+++++++++++++

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 2 เพื่อน...

ขณะที่ฉันนั่งจัดตารางเรียนอยู่ เฟย์ก็เดินมานั่งข้างๆฉัน แล้วอมยิ้มอยุ่คนเดียว
“นี่ๆ พี่ฟาง พี่คงจะมีคนปกป้องแล้วสิ...เฟย์ก็ดีใจนะ มีคนชอบพี่ อิอิ”เฟย์พูดขึ้น
“Y^Y”
“พี่ฟางไม่ดีใจหรอ เฟย์ว่าเค้าชอบพี่ชัวร์ ... เชื่อดิ”
“เฟย์พูดเหมือนกับมประสบการณ์มาก่อนหน้านี้”
“เพื่อนเฟย์อ่ะ...อิอิ”
น้องเราหรือนี่ ... คิดว่าจะปรึกษาได้ ที่แท้... ปรึกษาเพื่อนน้องเลยดีมะ ??
“พี่ไปนอนละ ... พรุ่งนี้เราต้องตื่นก่อนแก้ว”ฉันพูด
พอฉันเปลี่ยนเรื่องจะไปนอน เฟย์ก็ถอนหายใจ แล้วเดินมานอนลงที่เตียงข้างๆ (ฉันกับเฟย์นอนห้องเดียวกัน)
...รุ่งเช้า...
“พี่ฟาง ตื่นได้แล้ว ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เช้าแล้วหรอ...”ฉันพูดขณะที่ยังงัวเงียอยู่
“ไหนพี่ฟางบอกว่าจะให้พี่แก้วมาช้ากว่าไง ... ฟางไปล่ะถ้าพี่ฟางยังอยากนอนต่อ”
ฉันลุกไปอาบน้ำแต่งตัว พอลงมาก็ปรากฏว่า แก้วถือดอกไม้เล่นกับเฟย์
“ฉันชื่อป๊อปปี้ แล้วเธอล่ะชื่ออะไร~”
“ฉันชื่อฟางงงงง~”
“เฟย์ แก้ว... อยากตายใช่ไหมมมมมมม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ฉันวิ่งตามเฟย์กับแก้วที่เพิ่งล้อฉันแล้ววิ่งหนีไป ก่อนวิ่งแกวเอาดอกไม่จากไหนไม่รู้(เอามาเป็นกิ่งนะหรือทั้งต้นนะ...)เอามาฟาดหัวของฉัน เพราะอย่างนั้น ฉันเลยไม่ไว้ใจเฟย์สักเท่าไหร่ (ไม่น่าเล่าเลย)
ที่โรงเรียน ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู ทรงผมแบบนี้เหมือนกับเห็นที่ไหนมาก่อนนะ....อืม... ฉันว่าทรงนี้มันคล้ายๆกับ... ป๊อปปี้
“ป๊อป...”ฉันเรียกชื่อเขาเบาๆ แต่เขาก็ได้ยิน
“อ้าว ฟาง... เอ่อ คือฉันยังงงๆอยู่น่ะพอดีเข้าเรียนที่นี่เป็นครั้งแรก แหะๆ ^U^ ”
“’งั้นตามมานะ จะพาไปดูรายชื่อที่บอร์ดหน้าเสาธง”
“อืม ขอบใจมากเลยนะ ไม่นึกว่าจะบังเอิญเจอเธอ”
หลังจากที่ฉันพาป๊อปปี้ไปดูแล้ว ฉันกับป๊อปปี้ก็มานั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ใครยังไม่รู้จักป๊อปปี้ก็อาจจะคิดว่าฉันกับป๊อปเป็นแฟนกันก็ได้
"นายคือป๊อปปี้ใช่มะ"แก้วเพื่อนรักของฉันเดินมานั่งข้างๆป๊อปปี้
"อ้าว แก้วเองหรอ o_O"
"อืม"
"พวกเธอรุ้จักกันหรอ"ฉันถาม
"เพื่อนสมัยประถมน่ะ อย่าสนใจเลย เธอไม่ต้องกลัวนะฟาง ฉันไม่จีบแฟนเธอหรอก 555+ "
"ง่ะ -_- "<--ป๊อปปี้
"หา! "<-- และ...ฉันเอง
"ป๊อปปี้ ฉันรู้นะว่านายชอบเก๊กไม่แสดงอารมณ์น่ะ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้"
ครู่ต่อมา...
ป๊อปปี้ >>> -///-
ฉัน >>> Y///Y
แก้ว >>> ^v^
"อ้าว แก้ว...นั่นเด็กใหม่หรอ ชื่ออะไรอ่ะ"โทโมะเดินมาตบไหล่แก้วสามครั้งก่อนจะถาม
"ฉันชื่อป๊อปปี้"ป๊อปปี้ตอบ
"งั้นเรียกป๊อปแล้วกัน คนนี้เคนตะ นี่จองเบ แล้วนี่ก็เขื่อน"โทโมะไล่ชื่อแต่ละคน
"อืม...พวกนายเป็นกลุ่มเดียวกันหรอ -_- "
"ช่ายๆ แต่จริงๆแล้วอยากได้ห้าคน ^v^ "เคนตะพูด
"และอยากให้นายมาร่วมด้วย"จองเบพูด
"ก็ได้...ชื่อกลุ่มชื่อไรง่ะ -_-++"
สังเกตไหมคะท่านผู้อ่าน ตอนคุยกับฉันยังหน้าแดงอยู่เลย แต่ตอนนี้...อาการขี้เก๊กออกมาแล้วค่ะ -_-
"ไม่รู้...ตั้งดิ"
"เคโอติคดีมะ"เขื่อนเสนอ
"เออ เท่ดีเนอะ เอาป่ะ"
"(- -)(_ _)(- -)(_ _)(- -)" ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน

โปรดติดตามตอนต่อไป

+++++++++++++

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 3 ความรู้สึกนี้...มันคืออะไร

...ชั่วโมงเรียน...
ฉันนั่งข้างๆแก้ว และ...ใครไม่รู้ และข้างหลังฉันคือป๊อปปี้ ข้างหลังแก้วคือโทโมะ แล้วก็มีเคนตะนั่งอยู่ข้างๆป๊อปปี้ ส่วน เขื่อน จองเบ เฟย์ ก็อยู่อีกห้อง แปลกนะ ทั้งๆที่ฉันกับเฟย์อายุก็ไล่เลี่ยกัน แต่เฟย์กลับเรียกฉันว่าพี่...(แล้วเธอไม่เรียกเฟย์ว่าน้องรึไง)
...
..
.
..
...
ฉันว่าฉนรู้สึกเหมือนมีคนจ้องข้างหลังฉันนะ ลองหันไปดูดีไหมเนี่ย
ฟึ่บ!
...ก็ ไม่มี... -_-++ อย่าให้รุ้นะว่าใคร เดี๋ยวถีบเค้าคุกซะเลย(บ้าและ - -)
...
...
รู้สึกอีกแล้ว...
ฟึ่บ!
นั่นไง เจอตัวแล้ว(ฉันคงไม่ได้นั่งดูโคนันมากไปหรอกนะ ทำเหมือนหาตัวผู้ร้ายเลย)โฮ่ๆๆๆๆ แนคือนักสืบผู้เลิศเลอเพอร์เฟค แล้วคนร้ายคือ...ป๊อปปี้ -_-เหม่ออยู่ซะด้วย
"นายจ้องฉันทำไมอ่ะป๊อป"
"หะ...หา เปล่าๆ แนแค่จ้องบอร์ดที่ครูเขียนไว้เท่านั้นเอง"
"เฮ้ออออ ป๊อปปี้ นายโกหกไม่เนียนเลยนะ กระดานดำอยู่ฝั่งซ้าย เรานั่งฝั่งขวา แต่นายกลับมองตรงๆ"
"-///-"
...
"ป๊อป ถามจริง นายเคยมีแฟนป่ะ"เคนตะถาม
"ถามอะไรอย่างงั้น ฉันก็ต้องตอบว่า..."
"นี่ๆๆๆ ถ้าพวกนายอยากรู้อะไรก็ถามฉันก็ได้ ฉันตอบแทนแล้วกัน...มีสิ"แก้วตอบแทนป๊อปปี้
กริ๊งงงงงงงงงงง
"อ้าววว เที่ยงแล้วหรอ-..-"โทโมะที่เงียบอยู่นานเอ่ยยึ้น
และ...ไม่มีคนพูดกับโทโมะเลย
"ป่ะไปหาเขื่อน จองเบ เฟย์ มีน กัน"ฉันพูดขึ้น
"เดี๋ยวก่อนสิพวกเธอ...จะว่าไหมถ้าฉันขอไปดวยคน"ผู้หญิงไม่ทราบชื่อที่นั่งข้างๆฉันรีบพูดก่อนที่พวกฉันจะออกจากห้อง
"ได้..มาสิ"เคนตะพูด

Mode Poppy

ผมเดินตามพวกเพื่อนๆไป เคนตะก็ยืนอยู่ข้างๆผม แล้วก็จูงมือผู้หญิงที่บอกว่าชื่อจินนี่ไป...เฮ้ยย จูงมือ จูงมือ! ได้ไง
"เคนตะ...นายควรปล่อยมือเรานะ... -///-"จินนี่พูด
"อ้าว ขอโทษๆ ^///^"
ถ้าผมเป็นจินนี่ผมเอาเคนตะตายเลยนะเนี่ย แต่จินนี่ดูเหมือนจะไม่หวงตัวเองเท่าไหร่ - - พวกเราเดินมาถึงโรงอาหารที่เสียงดังที่สุดที่ผมเคยมา

เราทุกคนนั่งกองอยู่ที่โต๊ะๆนึง ซึ่งมันมีสิบที่นั่ง (ครบพอดี) ตอนที่ผมนั่งอยุ่ในห้อง ผมยอมรับเลยว่าผมนั่งจ้องฟาง เออ แต่ผมจ้องทำไมกันนะ ?? มันก็ไม่มีอะไรน่าสนใจนี่นา ช่างมันเหอะ ผมกินข้าวละ - -


โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
(รู้สึกว่าตัดตอนห่วยมากเลยนะคะเนี่ย)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 4 ฉันผิด...ใช่ไหม

Mode Meen
หลังเสียงออดเป็นสัญญาณวาเวาพักเที่ยงหมดไปแล้ว เราทุกคนจึงแยกย้ายกันขึ้นห้องตามประสานักเรียนทั่วไป ฉันเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสาม แล้วตรงไปที่ห้องC (มีตั้งแต่ห้อง A-Z)
"เฟย์ เธอจะไปไหนอ่ะ ห้องเราอยู่ตรนี้"เขื่อนพูดขึ้นในขณะที่เฟย์กำลังเดินเลยห้องตัวเอง
"ง่ะ *0* โทษที ฉันเหม่ออ่ะ"เฟย์พูด
"ฮ่าๆๆ เหม่อถึงใครอ่ะ...แอบเหม่อถึงเขื่อนรึเปล่า...^^"
"-_-6"<--koen
"จองเบ นายหัดพูดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ฉันสงสารพี่ตัวเองต่างหาก"เฟย์พูด
"หราาาา"จองเบลากเสียงยาว
"-*-"<--ฉันและเขื่อน
"นี่ นายอยากตายรึไง"เขื่อนพูด
"เปล่า"
"พวกนายนี่เหมาะสมกันจริงๆเล้ยยย เหมาะกับเป็นคู่หูคู่นรกเลย"ฉันพูด
"เธอว่าไงนะมีน เธออยากเป็นขี้เถ้าหรอ -_-"
"ฉันคงต้องถามนายมากกว่า นายน่ะ อยากมีชีวิตรอดไหม"
"อยากครับ อยากรอดครับ T^T"เขื่อนและจองเบแย่งกันพูด
"งั้นก็เงียบซะ"
"เธอนี่เก่งจังเลยนะมีน"
"ขอบใจจ่ะเฟย์ (^^)v"
แชะ!
อะไรน่ะ -_-
"เฟย์ เธอทำอะไรน่ะ -_-++"
"อ้าว เธอไม่ได้ชูสอนิ้วให้ฉันถ่ายรูปหรอ น่ารักดีออก"
"ช่างมันเถอะ"
ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะ อ้อ ฉันไม่ได้นั่งข้างเฟย์หรอกนะ ฉันนั่งข้างขนมจีน และ...จองเบ *0* (จองเบเขามาสายในวันแรกที่ต้องไปจองที่นั่งเลยเหลืออยู่ที่เดียวค่ะ Y^Y) ทำไมฉันต้องได้นั่งข้างจองเบด้วยนะ น่ารำคาญจริงๆ -_- วันๆไม่ทำอะไร มัวแต่บ้าทะเลาะกับเขื่อน เอ่อ นี่ฉันต้องโทดเขื่อนหรือว่าจองเบดีล่ะนี่ ให้ตายเหอะสองคนเลยแล้วกัน
"มีน ! ครูเรียกเธออ่ะ"ขนมจีนพูด
"หะ...หา อ่า ค่ะ ครูว่าไงนะคะ "
"อ่านหน้าหนึ่งร้อยยี่สิบสี่ซิ"
"เอ่อ มันไม่มีหน้าหนึ่งร้อยยี่สิบสี่นี่คะ มีมากสุดก็แค่หนึ่งร้อยสิบหน้า*0*"
"แล้วเธอหยิบวิชาอะไรขึ้นมาอีกล่ะ"
"คณิตศาสตร์เล่ม...สองค่ะ (. .)"
"แล้วครูสอนวิชาอะไร !"
"สังคม...ค่ะ"
"หึ ไม่ต้องเรียนแล้ว ออกไปข้านอกเลยนะมีนาพร"
"แต่..."
"ไม่มีแต่!"
ฉันมองซ้ายมองขวาทุกคนในห้องด้วยความอายแต่ก็ไม่พบจองเบ อ้าว เมื่อกี้ยังอยู่ เออใช่ ฉันเหม่อนี่นา และแล้ว ฉันก็เปิดประตุออกมาจากห้องจนได้ และก็พบกับ.... นายแว่น จองเบ -_-++
"เธออีกแล้วหรอมีน ออกมาทำไมเนี่ย"จองเบที่กำลังนั่งอยู่ข้างนอกเอ่ยขึ้น
"นายก็รู้"
"หึ คิดถึงฉันก็ไม่บอกถึงแกล้งเหม่อมาหาฉันข้างนอกทุกวันแบบนี้"
ปิ๊ด!
เอาแล้วไง เส้นประสาทเริ่มออกอาการแล้วนะคุณจองเบ -_-+
"เอ้า ยืนเป็นหุ่นไล่กาอยุ่นั่นแหละ มานั่งดิ"
"นายกำลังทำให้ฉันอยากเอานายไปทิ้งที่คลองแสนแสบมากนะรู้ตัวไหม -*-"
"ในใจเธอนี่มันไม่เคยอยากให้คนอื่นๆไม่มีชีวิตอยุ่เลยหรือไง"
"มากๆเลย โดยเฉพาะพวกผู้ชาย"
"เฮ้อ!"
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เหนื่อยแล้วนะ"เสียงบุรุษที่สาม
"เหนือยพอๆกันแหละน่าาาาาา !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"และบุรุษที่สี่ -_-
"เฮ้ยมีนนน !"จองเบตะโกน
พลั่ก !
จองเบพุ่งเข้ามาแล้วก็ผลักฉันออกไปห่างๆแต่ว่าจอเบก็วิ่งเข้ามาด้วย เลยทำให้ทรงตัวไม่อยู่ เราสองคนก็เลย...นอนกองอยู่กับพื้นโดยมีจองเบอยุ่ข้างบน ฉันอยู่ข้างล่าง และ หน้าของเราสองคนห่างกันแค่คืบเท่านั้น
"เฮ้ยยย โทดนะเพื่อน ไม่ทันระวังอ่ะเราโดนทำโทษอยู่!!!!!!!"ชายคนที่วิ่งมาเพราะโดนทำโทษตะโกน
ว่าแต่ จองเบนี่หัดเป็นสุภาพบุรุษตั้งแต่เมื่อไหร่ - - ฉันว่าฉันลืมอะไรไปอย่านะ ใช่แล้ว ฉันต้อง...
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !"
"แสบแก้วหูโว้ยยยยยย"
"ลงไปนะไอลามกจองเบ ลงป๊ายยยยยยยยยยยยยยยย"
"เออเนอะ ฉันลืม"จองเบพูดจบก็ยันตัวเองขึ้นมานั่งอยุ่ริมมกำแพงเช่นเดิม
"เรื่อแบบนี้มันลืมกันได้ด้วยเหรอเนี่ย -_-++"
"ยัยเย็นชา !"
"นายมาว่าฉันได้ไงฮะจองเบ"
"เธอมันไม่รุ้อะไร!!!!"จองเบพูดจบก็ก้าบขาออกมาจากฉันแล้วหายไป
'เธอมันไม่รู้อะไร เธอไม่รู้อะไร ไม่รู้อะไร ไม่รู้ ไม่รู ไม่รู้ ' เสียงจองเบยังคงดังอยู่ในโสตประสาทของฉัน แล้วนี่เขาเป็นอะไรล่ะเนี่ย ฉันผิดหรือไง ใครรู้ช่วยตอบที YY ฉันทำอารายผิดดดดดดดดดดดด

........................................................................................................

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 5 ทำเวร

Mode Kaew

ฉันล่ะเบื่อโรงเรียนนี้จริงๆเลย ทำเวรกันแค่สองคน หึ! แล้วทำไมฉันต้องได้ทำเวรคู่กับโทดมะด้วยเนี่ย เอาเป็นว่าฉันไม่ค่อยจะสนใจสักเท่าไหร่แล้วกัน แต่ที่แย่กว่านั้น
"เธอไปลบกระดานสิฉันจะจัดโต๊ะ"โทโมะพูด
"อะไรของนายฉันกวาดพื้นอยู่ นายก็ไปลบเองสิ"
"ได้!..."
...
เวลาผ่านไป ห้า นาที
นิ่ง...เอ้า ฉันว่านายโทโมะไปแช่น้ำปูนมาแน่ๆ ไม่ขยับเลย แล้วแบบนี้เมื่อไหร่มันจะเสร็จล่ะทีนี้ พอฉันกวาดเกือบเสร็จแล้วก็เดินไปกวาดตรงที่นายโทโมะยืนอยู่ แล้วฉันก็
แค๊กๆๆๆ
"ไอบ้าาาาาา แค่กๆๆๆ หายใจไม่ออกนะ >..< "ฉันบ่น
"ใครใช้ให้เธอมาใกล้ฉันล่ะ ฉันลบกระดานอยู่ -_-+ "
"งั้นเค้าไม่เรียกว่าลบแล้ว นั่นมันเคาะแปรงแล้ว นายโง่หรือเปล่าเนี่ย"
"ฉันไม่ได้โง่ ช่างมัน ฉันจะกลับแล้ว...เอ่อ แล้วเธอมีคนมารับหรือเปล่า"
"มี ... แฟนฉันรออยู่"
"หะ!!!! แฟนหรอ !!!!!!!!"
"ทำไมอ่ะ ฉันมีไม่ได้หรอ"
"ม่ายยยยย"
"นายชอบฉันรึไง นั่นไม่ใช่แฟนหรอกนั่นคู่หมั้นเพราะธุรกิจอ่ะ ส่วนแฟน...ฉันเลิกไปนานแล้วล่ะเพราะฉันไม่ได้รักเขา หุหุ"
"รับไม่ได้ เธอจะมีแฟนก่อนฉันไม่ได้ (_ _) "
"ก้มหน้าทำไมอ่ะ ที่พื้นมีอะไรหรอ งั้นฉันไปล่ะ"
"เดี๋ยว!!!!!!!!!!!!!"
ไม่ทันแล้วล่ะวิ่งออกมาแล้ว -_-^
ฉันวิ่งออกมาแต่ก็รู้สึกเหมือนมีคนวิ่ไล่ตามมา ใครง่ะ ม่ายอาวน้าาา ถ้าไม่ใช่นายโทโมะแล้วใครง่ะ วิ่ง! วิ่ง! วิ่ง! ย้ากกกกกกก นั่นไง เจอแล้วรถเก๋งคันสีดำ ขึ้นล่ะนะ
ปัง!
"อ้าว น้องแก้ว"ง่ะ... -_-+พี่...พี่...เห้อ
"..."ฉันไม่พูดแต่เงยหน้ามองเขาแทน
"ลงมาคุยกันก่อนสิ น้องแก้ว!"
"ค่ะ พี่กัน..."ฉันหยุดพูดเมื่อโทโมะยืนอยู่ข้างหลังแล้วพูดต่อ"พี่กันมีอะรหรอคะ"
"แก้ว นั่นใครอ่ะ TT "
"เขาชื่อ กัน อายุมากกว่าฉันสองปี เป็นคุ่หมั้นฉัน - - ทำไมมีอะไรอ่ะ"
"TT"
"เอ่อ...นั่นเพื่อนน้องหรอแก้ว"
"ครับ ผมเป็นเพื่อนของแก้ว...TT ชื่อโทโมะครับ"
"ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะ มีอะไรบอกได้นะ"
"คนขับรถบ้านผมเป็นโรคอะไรไม่รุ้ นอนพักอยุ่โรงพยาบาล พ่อบอกว่าให้กลับกับเพื่อนแต่ไม่มีคนให้ไปด้วยซักคน TT"'ง่ะ... ไอเราก็นึกว่าจะไปส่ง
"อ้าว งั้นขึ้นมาสิน้องโทโมะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ^^ "
"ขอบคุณครับ"
เฮ้อ ที่ยอมไปเพราะว่าบ้านฉันกับโทโมะไปทางเดียวกันนะ ไม่งั้นไม่ไปแน่นอน
"หลังคาสีน้ำตาลตรงนี้แหละครับ ขอบคุณมานะครับที่มาส่ง ขอบใจเธอมากๆนะแก้ว"
"ไม่เป็นไร/ไม่เป็นไร"ฉันและพี่กันพูดพร้อมกัน
ท่าทางแปลกๆ แต่ตอนแรกฉันก็นึกว่าโทโมะจะไปส่ง ที่แท้...กลับบ้านไม่ได้

Mode Tomo

ได้กลับบ้านสักที ว่าจะบอกยัยนั่นขอไปด้วยแต่ดันไม่ฟังผมให้ตายเถอะ -*- คนอ่านคงคิดว่าผมมีใจให้ยัยนั่นสินะ ถึงถามว่ามีใครมารับไหมฉันจะไปส่งอะไรประมาณนั้น แต่... ผิดถนัด ผมกลับบ้านไม่ได้ TT น่าเศร้าใช่ไหมครับ
"อ้าวโทโมะ ลูกกับบ้านกับใครหรอ มากับแก๊งค์เคโอติคของลูกหรือเปล่า"พ่อเดินมานั่งที่โซฟาข้างหน้า
"มากับแก้วครับ"
"หา...แก้ว ผู้หญิงหรอ"
"ไม่มีคนให้กลับครับ คือ...เรื่องมันเป็นแบบนี้นะครับ...@#@$@#@!!!$^&^%&$%$^&^*^&%$&^&(&&^$!!^&* "
แล้วเมื่อผมเล่าจบผมก็เดินขึ้นห้อง แต่เรื่องของวันนี้มันยังไม่จบ แม่ผมเดินลงมาจากข้าบนพอดี แม่เลยถามว่า อ้าวโทโมะ ลูกกลับบ้านยังไง กลับกับใครอีกครั้ง นั่นก็เป็นเหตุให้ผมต้องเรียกพ่อ
"พ่อครับ! เล่าต่อที ผมเหนื่อยวันนี้ทำเวรมามากแล้ว"
(อันที่จริงผมแค่ลบกระดาน ที่เหลือยัยแก้วทำหมด -_-)
ฉันดูไม่ดีดูไม่ดีใช่มั๊ยยย ยิ่ง...
ติ๊ด!
"ฮัลโหล"ผมพูดอย่างเหนื่อย
(โหลๆ นี่โทโมะหรอ)
"ไม่ใช่แล้วใคร โทรมาทำไมไอ้เคนตะ"
(ไปงานเลี้ยงป่าววว วันเกิดฉันวันที่หก)
"นั่นสินะ เต็มบ้านเลยสิเนี่ย"
(ยังไง??)
"เพื่อนเรามี 41 คน ถูกมะ"
(เออ จริงด้วย ปีที่แล้วมี 40ปีนี้ป๊อปปี้เพิ่งย้ายเข้ามาเดี๋ยวไปชวน แค่นี้นะ บายเพื่อน)
"บายว่ะ กำลังจะนอน -_- "
(ขอโทษที่รบกวน )

ติ๊ดๆๆๆ
เออ หัดมีมารยาทกับเขาบ้างก็ดี


[size=24]--------------------------------------------------------------------------------

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 6 งานเลี้ยงที่ลืมยาก

Mode Kenta

ทุกคนมาที่บ้านผมเพื่อฉลองงานวันเกิดตามที่อยู่ที่ให้ไป และยังมีอยู่สองคนที่ยังไม่มาบ้านผมนั่นก็คือ ป๊อปปี้เด็กใหม่ และ ฟางทั้งๆที่น้องสาวตัวเองมาแล้ว -_- ทุกคนจะมีคู่เต้นรำหมด ส่วนผมน่ะหรอ...ร้องเพลง ให้ตายเหอะ มีอะไรแย่กว่านี้อีกไหมเนี่ย
"เคนตะ !! นายยืนจ้องประตูมาทำไมอ่ะ"
เหวยยยยย! นี่ผมเข้าใกล้ประตูจนจะจูบมันอยู่แล้วหรอเนี่ย *0*
"เคนตะ HBD จ้าาา"หวายพูดขึ้น
"อ้าว เธอเองหรอหวาย มีอะไรหรอ"
"Y-Y"
"เป็นอะไรอ่ะ o_O"
"ไม่คุยด้วยและ ... มีล่าาาาาาาา เพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกก"
"หาาาาา อะไรหวาย -_-^"
"ไปข้างนอกกัน"
"อืม ป่ะ ข้างในมันเย็น"
หลังจากหวายกับมีล่าออกไปข้างนอกแล้ว ผมก็คิดได้ว่าผมเองก็จะไปยืนรอป๊อปปี้ข้างนอก พอผมเดินออกไปแล้วผมก็ไปนั่งอยู่อีกฝั่ง จึงได้ยินเสียงของชายหญิงคุยกันแล้วเดินเข้ามาในบ้านของผม ขอเดาเลยว่าป๊อปปี้กับฟางชัวร์ ผมจำเสียงฟางได้ แต่ป๊อปปี้จำไม่ได้ *0*
"ฟาง..."ป๊อปปี้เรียกชื่อฟางเบาๆแต่ผมก็ได้ยิน
"หา อะไรหรอ"
"เธอ...เธอน่า...น่ารักมากๆเลยนะ"
"หะ...หา! เอ่อ อื้อ ขะ...ขอบใจนะ ป่ะ เราเข้า...เอ่อ เข้าบ้านกันเถอะ"
"^///^"<--ป๊อปปี้
หมับ!
ทั้งสองคนเอื้อมมือไปเปิดประตุพร้อมๆกัน มือทั้งสองคนเลย...จับกัน -_-++ โรแมนติกหาใดจะเปรียบจริงๆ
"อ๊ะ! เอ่อ ฉัน... >///<"
"ขอโทษครับ *///* "
"ม...ไม่เป็นไรจ่ะ นายไม่ต้องใช้หางเสียงก็ได้ เราเพื่อนกัน"
"อ...อืม (._.)"
พอทั้งสองคนเข้าไปในบ้านแล้วผมก็ยังนั่งต่อไป ดีที่ยังไม่มืด งั้นให้ตายผมไม่ออกมาหรอก หมดหล่พอดี ยุงเยอะ 555 เฮ้ย เมื่อกี้ใครจะเห้นบ้างว่าฟางบอกว่า 'นายไม่ต้องใช้หางเสียงก็ได้ เราเพื่อนกัน' ไอ้คำว่า'เราเพื่อนกัน'เนี่ย มันทำคนก้มหน้าแล้วแสดงสีหน้าเจ็บปวดด้วยหรอเนี่ย - - อย่าบอกนะว่าสองคนนั้น...

Mode Jinny

ฉันนั่งตากแอรือยู่ที่ห้องนั่งเล่นรอเจ้าของวันเกิดเพื่อที่จะได้ร่วมสนุกกับกิจกรรม เอ้อ แต่จะบอกให้นะ ฉันเพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งที่สองเอง ฉันจำใครไม่ได้สักคนเลยล่ะ
ห้านาทีผ่านไป เป็นเวลาหกโมงตรง
เจ้าของวันเกิดก็เดเนเข้ามาพอดี แล้วเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อเปิดงาน
"สวัสดีครับ เพื่อนๆตอนนี้งานเริ่มแล้วครับเราจะเริ่มกันที่เปิดเกม wii แข่งกัน ซึ่งทุกปีที่ผ่านมา ผมชนะมาโดยตลอดยังไม่มีใครชนะผมได้ ปีนี้ จะต้องมีคนชนะผมให้ได้นะคร้าบบบบ แล้วต่อที่เต้นรำ กินข้าว พักตามอัธยาศัย แล้วเราก็มาตัดเค้กกันนะครับ ^^"
"เฮๆๆๆ "เสียงห้าหนุ่ม เคโอติคดังขึ้นหลังจากเคนตะพูดจบ แต่ป๊อปปี้นิ่งอ่ะ - - พอเห็นเพื่อนๆเฮ ป๊อปปี้ก็เฮตาม
ใช่สิ พูดถึงป๊อปปี้ ตอนนี้ป๊อปปี้กำลังยืนคุ่กับฟาง แล้วแต่ละคนก็ทำหน้าเขินๆกันทั้งนั้นเอาเหอะ อย่างน้อยๆก็เห็นฟางดีใจสักที
"เอ่อ ฟาง มานี่กับฉันหน่อยสิ ฉันมีเรื่องจะบอก"
"หือ... อืม"
หน้าที่ของฉันคือแอบฟังสินะ ฉันรู้ว่ามันไม่ดี แต่แบบนี้มันหาง่ายๆไม่ได้หรอกนะ
"ฟาง...ตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรก..."
"อืมฉันจำได้ นายวิ่งมาชนฉัน ในขณะที่ฉันรอเฟย์อยู่"
"แต่เรื่องชนฉันไม่ได้ตั้งใจ..."
"ฉันรู้ว่านายรีบ..."
"แต่ฉันก็ไปสาย ......."
"ฉันขอโทษ ฉันยืนขวาทางไปหน่อย"
"ไม่ใช่อย่างนั้น... คือ ฉันเอาเรื่องแบบนี้ไปคิดดูแล้ว ฉันคิดว่าคงจะชอบเธอตั้งแต่แรกที่พบเธอ"
"..."
เฮ้อ...ที่แท้ก็บอกรัก หา อะไรนะ บอกรัก!! *0*...ฟังต่อแล้วกัน
"เธอจะให้โอกาสฉันได้ไหม เธอไม่รักเกียจใช่ไหมถ้าฉันจะบอกว่าฉันชอบเธอ ช่วยเอาไปคิดดูนะ ฉันจะรอตอบ..." พอป๊อปปี้พูดจบก้หันหลังทำท่าจะเดินมาทางฉัน แต่โชคดี...
"เดี๋ยว! นายจะว่าไหมถ้าเกิดฉันขอตอบเลย"
"เธอจะตอบว่าไม่...ใช่ไหม"
"ผิดถนัด ฉันก็ชอบนายตั้งแต่เจอนายครั้งแรกเหมือนกัน นายดูไม่ออกหรอ"
"งั้น เป็นแฟนกับฉันนะฟาง..."
"อื้ม "
พอพวกเขาสองคนพูดจบก็...ก็จับมือกันแล้วจะเดินมาทางฉัน แต่นั่นก็โชคช่วย พอดีว่านี่คือหน้าห้องน้ำ ฉันเลยเนียนซะเลย
"อ้าวฟางป๊อปปี้ พวกเธออยู่นี่เองหรอ เอ่อ ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ"พอฉันพูดจบก็ว่งไปเข้าห้องน้ำทันที

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ^^

--------------------------------------------------------------------------------

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 7 เล่นเกม

Mode Jinny

ฉันนั่งจ้องเคนตะเล่นเกมอย่างบ้าคลั่งกับผู้ท้าชิง ซึ่งฉันขอเคนตะเล่นคนสุดท้าย (ไม่อยากรีบเล่น) คนเล่นคนแรก คือ หวาย เกมที่เลือกเป็นเกมนารูโตะเคนตะเล่นเป็นซาสึเกะ หวายเป็นเนจิ {รู้ดีจริงๆ(เป็นแฟนคลับนารูโตะเลยแหละ)}
"เยสสสส ฉันชนะ !"เคนตะตะโกนอย่างดีใจ -_-++
"TT"
และคู่ต่อไปคือ...มีล่า *0*ตามด้วยพายุ ขนมจีน (นักร้องเดี่ยวนี่เขาขยันเล่นก่อนจริงๆ) ผ่านไปแล้วคู่แล้วคู่เล่า ก็ยังไม่มีคนชนะเคนตะได้สักคน เซียนเกมส์จริงๆ ฉันควรสั่งทำถ้วยรางวัลดีไหมนะ -_-
"เหลือใครอีกอ่ะ..."เคนตะพูด
"ฉันไง ^^"
"จินนี่สู้ๆจ้าาา"
"เธอบอกฉันซิฟาง ว่าเธออยากให้เคนตะชนะ"
"ม่ายยยย ฉันไม่เชียร์เคนตะหรอก เนอะป๊อป" ฟางพูดอย่างอาการหนัก เพราะเธอสนใจป๊อปปี้เป็นพิเศษ -_-
"อืม ^///^ "
"ฉันพร้อมแล้ว"ฉันเดินไปหยิบจอยเกมแล้วพูดขึ้น
"อืม"เคนตะตอบรับแล้วเลือกตัวทันที
เคนตะเล่นเป็นเดอิดาระ ส่วนฉัน...กาอาระ - - ให้ตายเถอะโรบิ้น ฉันเลือกมันไปได้ไง ช่างเถอะ ฉันเคยเล่น แล้วฉันก็ถนัดตัวนี้ที่สุดด้วย
เปรี้ยงงงงง บึ้มมมม
-_-++ ท่าไม้ตายของเดอิดาระก็แรงนี่ ตาฉัน...
ตึงๆ ปั่ก
ฮ่าๆๆๆๆ ภูติทรายของฉัน โหะๆๆ (ได้ข่าวว่าของกาอาระ -_-^)
ตึงๆ ปักๆ
ผลั่ก! ตูม
"ม่ายยยยยยย >..<"...ไม่ใช่เสียงของฉันแน่นอนค่ะ
แต่เป็น....
"กริดดดดๆเพื่อนช้านนนน ฉันรักเธอออออ"ใครง่ะ -_-++
"เธอหรอเฟย์ *0*"
"อื้มมม ฉันจะจำไว้ว่า เวลาพี่ฟางดีใจแล้วเชียร์ พวกเรามักจะ...อ้อกกกก"
"ปฏิหารย์ ! ไม่เกี่ยวกับฉัน ยัยน้องบ๊อง ! >///<"
"ฮ่าๆๆๆ จริงหรอฟาง"ป๊อปปี้พูดแล้วลูบหัวฟางเบาๆ
"แง่ะ >///<"
"อ้าว! พี่กับป๊อปปี้เป็นแฟนกันแล้วหรอ ตามไม่ทันเลยอ่ะ เฮ้ยยย เคนตะ เราเลิกฉลองวันเกิดนายแล้วมาฉลองวันสมหวังของพี่ฟางดีกว่า ^^"
"ช่ายยยย/ม่ายยยย"เสียงของทุกคนปนกับเสียงเคนตะ ซึ่งฉันต้องเนียนไว้ก่อนว่าฉันไม่ได้แอบฟังพวกเขาถึงรู้ก่อนใครเพื่อน
หลังจากท้องร้องกันมาเป็นเวลานาน เราทุกคนก็ไปกินบุฟเฟต์ เอ๊ะ มันใช่หรือเปล่าง่ะ -0- ช่างเหอะ เรียกหาอะไรกินแล้วกันเนอะ แต่ฉันอยากเป็นลมจริงๆ นี่บ้านหรือวังเนี่ยยยยย ก่อนฉันจะไปถึงห้องอาหาร ก็มีมือของใครบางคนจับเอาไว้ แล้วเมื่อฉันหันไปมองก็..
"เคนตะ...นาย..."
"เธอว่างมากหรอแอบฟังคนสองคนคุยกันหน้าห้องน้ำน่ะ..."
"นายรู้..."ตายล่ะสิ ฉันตายยยยยแน่ๆๆๆๆๆ
"หึ..."
"นี่ปล่อยมือฉันนะ...นายเห็นแนเป็นคนใง่ายหรอเคนตะ!"
ฉันพยายามแกะมือเขาออกแต่ก็ ไร้ผล ... แน่สิ ไม่มีลิงตัวไหนแรงเยอะเท่าเขาแล้วนี่
"เธอรู้อะไรไหม ว่าฉันเป็นคนยังไง อย่านึกว่าฉันเเป็นคนเจ้าชู้นะ"
"โทษที ฉันคิดไปแล้ว ตั้งแต่เจอหน้านายครั้งแรก..."
"...ครั้งแรกงั้นหรอ ครั้งแรก! ตอนไหน!!!"
เคนตะพูดพร้อมเขย่าตัวฉันจนหัวจะหลุดจากบ่าได้ เพราะตอนนี้ฉันพยักหน้าแบบเอาเป็นเอาตายเนื่องจากแรงเขย่า
"ตะ...ตอน...ตอนเรียนคาบแรกในห้อง...อ่ะ...เอ่อ"
"ยัยขี้ลืม!!!!!..."
หลังจากที่เคนตะตะโกนใส่หน้าฉัน เคนตะก็จ้องหน้าฉันสักพัก แล้วเดินขึ้นห้องไป ฉันไม่กลัวหรอกนะว่าเคนตะจะโมโหแค่ไหน แต่ฉันห่วงบันไดบ้านเขามากกว่า พังแน่ๆ โอ้ยยยย ฉันผิดใช่ไหม >-<
นางฟ้าจินนี่ : ไม่หรอกจ่เธอไม่ผิด ไปขอโทษเขา เขาก็หายแล้วล่ะ เชื่อฉันสิ
ยมทูตจินนี่ : หึ เธอผิดจังๆเลยล่ะ อย่าไปให้เขาเจอหน้าอีกล่ะ
นางฟ้าจินนี่ : เธออย่ามั่วสิยัยยมทูตจินนี่ ดูสิ จินนี่สุดสวยเธออย่าคิดมากนะจ๊ะ
ยมทูตจินนี่ : ไม่ได้ๆฟังฉันดีสุด
นางฟ้า/ยมทูต : อ๋อหรอ... นี่แน่ะ โดนซะ กริดดดดๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดด อ๊ายยยย
"หยุด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"อ๊ะ หยุดอะไรจ๊ะหนุจินนี่ .... เอ่อ งั้นไม่กวนแล้วนะจ๊ะ"
"เอ๋ มาม๊าเคนตะ หนูคงคิดอะไรเพลินไปหน่อยนะคะ เมื่อกี้อย่าถือเลยค่ะ อ๊ะ ว่าแต่มาม๊ารู้ชื่อหนูได้ยังไงคะ หนูยังไม่บอกเลย..."
"อ๋อ...เอ่อ ไม่มีอะไรจ่ะ มาม๊ารู้จากหนุพิมจ่ะ"
พิม -_-++ เดี๋ยวนี้ฉันไม่ค่อยสนิทกับพิมเท่าไหร่
พอฉันไปนั่งที่โตีะอาหารก็ปรากฏว่า เคนตะยังไม่มา เอ๊ะ จองเบด้วยนี่... แนจึงเลือกนั่งข้างๆฟาง ฟางก็นั่งข้างปีอปปี้ข้างป๊อปปี้คือโทโมะ เว้นให้เคนตะหนึ่งที่ ตามด้วยเขื่อน แล้วอีกที่ก็เว้นให้จองเบซึ่งมาพอดี ข้างจองเบก็เป็นมีนแล้วก็...พอเหอะ -_-
"อะไรเนี่ยยย!!!"จองเบที่เพิ่งเข้ามาก็ตะโกนลั่นห้องอาหาร จนเฟย์เกือบสำลักน้ำ(ตกใจมากไป)
"เขื่อน! สลับที่กัน ฉันไม่ชอบนั่งข้างผู้หญิง"

โปรดติดตามตอนต่อไป

..................................................................................................

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 8 ไม่มีวัน!!

Mode Meen

"เขื่อน! สลับที่กันฉันไม่ชอบนั่งข้างผู้หญิง"
"หะ...หา!"ฉันตะโกนลั่น
"เอ่อ...ปกตินายก็นั่งกับยัยม..."
"ฉันไม่อยากฟัง! จะสลับ! หรือ ไม่สลับ!"
"สลับๆๆๆๆ"
"..."
"นี่นายไม่คิดจะยกโทษให้ฉันหรอ..."
"...."
"จองเบ! แค่นี้ก็โกธรหรอ ไม่สมเป็นลูกผู้ชายเอาซะเลยนะ"ฉันตะโกน ทุกคนต่ามองมาที่ฉันเป็นตาเดียว
โครม!!
แล้วสักพักก็เกิดเสียงดังขึ้น แต่ฉันก็คงจะเดาได้ว่าเสียงอะไร แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ ที่รู้ๆไม่ใช่จองเบแน่นอน เอ๊ะ แล้วฉันคิดถึเขาทำไมอ่ะ -_-++ น่าอาย คิดไปได้ไง แล้วเจ้าของเสียงเก้าอี้นั้นก็คือเคนตะ ที่เดินเข้ามาพอดี
"อ้าว เคนตะ นายไปไหนมาหรอ"ขนมจีนทัก
"อ่อ ฉัน... ฉันไปเอาของบนห้องมาน่ะ"
"อืมๆๆ"
"แล้วอยากรุ้หรือเปล่าว่าฉันเอาอะไรลงมา"
"ไม่จ่ะๆ ไม่อยากรู้ เนอะมีล่า"
"ช่ายยย >_<"
หลังจากมีล่า และขนมจีนพูดจบเคนตะก็ลุกไปทางจินนี่ แล้วถือกรอบรูปวางไว้ข้างหน้าจินนี่ ซึ่งมันเป็นรุปเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง จินนี่หยิบมันมาดูใกล้ๆ
"รูปฉัน...นายไปเอามาได้ยังไง"
พอจินนี่พูดจบ เคนตะก็หยิบอัลบั้มรูปอีกอันมาให้จินนี่ดู
"เด็กชายคนนี้...คือนายงั้นหรอ นายใช่ไหม...เคนตะ ใช่นายจริงๆใช่ไหม"
"..."
"ฉันตามหานายมาตลอด นายคงไม่คิดว่าฉันเปลี่ยนไปใช่ไหม...ฉัน...ฉัน...ฮึก...ฮืออออ! แนคิดถึงนายมากๆตอนที่นายจากฉันไปตอนอายุแปดขวบ ฉันเหงามาก นายรู้ไหมว่าอาการนี้มันเป็นยังไง! ฮืออออ ฉันขอโทษนะเคนตะ TT ฉันไม่คิดว่าเป็นนายฉันก็เลยพูดโดยไม่คิด...ฮืออออ...."
"เธอลืมฉัน! เธอลืมฉันทั้งๆที่ฉันจากเธอไปด้วยความเสียใจสุดๆ แม่ฉันต้องการให้เราแยกกัน เพื่อฉันจะได้สนุก แต่มันไม่ใช่เลย ฉันไม่อยากให้เราจากกัน ฉันไม่เคยลืมเธอ ไม่ว่าเธอจะหน้าตาเปลี่ยนไปแค่ไหน ฉันไม่เคยจริงจังกับใครสักคน แม้แต่เพื่อนๆ ฉันยังเล่นอะไรสนุกๆต่อหน้าพวกเขาไม่ได้เลย...งั้น เราอย่าจากกันอีกนะ..."
"ได้..."
หมับ!
และแล้ว ทั้งสอคนก็กอดกัน *0* เอาจริง ฉันไม่ได้พูดเล่น -_-^
แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เฮ สองคู่แล้วโว้ยยย"
"เอ่อ พายุ ช่วยสงบหน่อย"เกลหันไปสะกิดพายุ
"ง่ะ โทษที TT"
"เคนตะ แม่นายทำกับข้าวอะหร่อยอ่ะ ^^"
"งั้นหรอ ฉันสงสัยว่าพวกเราดีใจจนโลกเป็นสีชมพูมากกว่า -_-"
"555+"
แต่มันไม่ใช่ฉัน! ฉันเศร้า ฉันเสียใจ ฉันไปทำอะไรให้จองเบโกรธอ่ะ TT
"หรอเคนตะ ฉันมองโลกนี้เป็นสีเทาแฮะ - - "จองเบพูดด้วยความที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
"ได้ไง เธอ!..."เคนตะพูดแล้วหันมามองหน้าฉัน พร้อมห้าหนุ่มเคโอติคที่เหมือนจะรุ้อะไรมานานแล้ว (จองเบก็หัน แต่สีหน้าเครียดกว่าคนอื่นๆ)
"(. .)"
"นายจะให้อภัยฉันได้ไหมล่ะ"
"เธอติดค้างอะไรฉันหรือเปล่า"
"ขอบคุณที่ช่วยฉัน และขอโทษที่ไม่เข้าใจนาย"
"^^"จองเบเลิกเครียดแล้วกลับมายิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดต่อว่า"งั้นเราก็เป็นเพื่อนกันแล้วใช่ไหม"
"เราก็เพื่อนกันอยู่แล้ว ฉันเองก็ยอมรับนะว่าฉันผิด ฉันจะให้เวลานาย ขอ...เอาไปคิดก่อนนะ ^^"
"หมายความว่าไงอ่ะ *0*"
"เอ้า! รักใครทั้งทีไม่เข้าใจที่เค้าพูดหรอจองเบ"
"แล้วมีนบอกว่าไงอ่ะ *0*"
"เค้าจะดูใจแกไปสักพักไงล่ะ"เคนตะพูด
"^^"
"ฉันร้ากเธอออออออ"
"กรี๊ดดดดดดดด อย่าๆๆๆ อย่ามาใกล้ฉันนะะะะะะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ ขอบคุณนะเคนตะ ถ้าไม่ได้นาย พวกเราทั้ง 40 คนก็คงไม่สนุกอย่างนี้" แคต หันไปขอบคุณเคนตะ
"แสดงว่าฉันไม่สนุกเหรอ TT"เคนตะทำหน้าเศร้า
"41ก็ได้!"แพทต่อ

มีแฟนคลับเยเย่เข้ามาด้วย



55555

ขุด ๆๆๆๆ

สนุกมากๆเลยค่ะพี่จีน

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 9 FriendShip Never Ends ??

Mode Faye

หลังจากงานเลี้ยงเลิกประมาณห้าทุกมห้าสิบสามนาที พวกเราทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน โชคดีอยู่หรอก ที่พี่สาวฉันดันมีแฟน เลยได้คนขับรถด้วย แต่พี่ฟางไม่คุยกับฉันเลย เอาแต่หน้าแดงยิ้มให้ป๊อปปี้ -_-++ แล้วป๊อปปี้ก็ขอไปสวัสดีคุณแม่ในบ้านด้วย
"สวัสดีครับ/กลับมาแล้วค่าาา"
"จ้าาาาา...เอ๋ ...เป็นแฟนฟางฟรอจ๊ะ" คุณแม่ถามแล้วมองมาทางนายป๊อปปี้
"เอ่อ...คือ...ผม...ผมเป็น...-///-"ป๊อปปี้ยืนสูบฉีดเลือดขึ้นหน้าอย่างอาการหนัก
"แม่คะ...คือ..."
"เอาล่ะจ่ะ ไม่เป็นไรจ่ะ ไม่ต้องพูดก็ได้นะ ^^ ... ว่าแต่ว่าเราน่ะชื่ออะไรหรอ"
"ชื่อ ป๊อปปี้ครับ เรียกผมสั้นๆว่าป๊อปก็ได้ครับ ^///^"
"ป๊อปปี้ นายไม่ต้องหน้าแดงขนาดนั้นก็ได้นะ...คือ... เอ่อ -///-"
"เธอก็เหมือนกันและฟาง ว่าฉันคนเดียวได้ไง"
"เอาล่ะจ่ะ แม่ไม่กวนแล้วนะ อ้อ ป๊อป ฝากลูกสาวแม่ด้วยนะ ตอนนี้ดูแลตัวเองไม่ค่อยได้อยู่...เรียนจบแล้วอย่าลืมมาขอล่ะ ^^"แม่พูดจบก็หันหลังขึ้นบันไดไป
"แม่!!! >///<"พี่ฟางตะโกน
"งั้นเรียนจบแล้วจะมาขอนะ จุ๊บบบบบ" ป๊อปปี้พูดแล้วหันมาหอมแก้มพี่ฟาง
"กรี๊ดดดดด นายมัน! เอ่อ... นาย นาย..... อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก นายอย่าหวังเลยว่าฉันจะรับนายเป็นคู่ของฉัน อย่าฝันนนนนนนน"
"พี่ฟาง...ทำอะไรเกรงใจน้องหน่อยนะ เฟย์ยังไม่ขึ้นบนเลยยยย"
"ขึ้นไปเดี๋ยวนี้นะ!"
"เฟย์ยังไม่อยากนอน พี่ก็ขึ้นไปข้างบนสิ !"
"ไปก็ได้...ป๊อปปี้ นายกลับไปก่อนนะ"
"ม่ายยยยย ฉันไปด้วยยยยยย"
"กรี๊ดดดด นายอย่ามานะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เฟย์ TT"พี่ฟางร้อง
ร้องไปเหอะ ฉันไม่ช่วยหรอก ยัยพี่...เอ่อ ยัยพี่ไม่รักน้อง (ด่าคนอื่นไม่เป็น เป็นแต่ว่า) แต่พี่ฟางคงไม่รู้หรอกว่าฉันติดตั้งเครื่องอัดเสียงไว้ นี่ถ้าไฮโซกว่านี้หน่อยจะติดกล้องวงจรทุกมุมเลย - -
...
เหงาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากได้แฟนบ้าง(ของเล่นหรอ) แต่ฉันขอรับรองเลยนะว่าไม่เอาเขื่อน มัน...(บ้า)...เกินไป ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันแอบด่านายเขื่อนแล้วมันเหมือนตัวเองงี่เง่าง่ะ ฉันคงไม่ได้ชอบ...TT ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันน่าสงสัยตั้งแต่คิดว่าไม่เอาเขื่อนแล้ว คนอื่นก็มี
หึ! เบบี้ เบบี้ เบบี้ บอย (บอย) เบบี้ เบ...~
ใครโทรมาเนี่ยยยย เดี๋ยวได้ถีบ ไม่สิ ฉันต้องรับมากกว่า ฉันจึงกดรับสายทันที
"ฮัลโหลวววว ใครอ่ะ"
"ผม เขื่อน ภัทรดนัย เสตุสุวรรณ ครับ ขอสายเฟย์หน่อยครับ"
"ฉันเฟย์ นายไม่ต้องเต็มยศก็ได้นะ ฉันจำชื่อเล่นได้ มีอะไร แล้วเอาเบอร์ฉันมาจากไหน"
"ฉันจะบอกว่า...เธอลืม เอ่อ...เธอลืมของไว้ มันเขียนว่า FayE ถ้าอยากได้ พรุ่งนี้มาเจอกันหน้าอาร์เอส ตอนสิบเอ็ดโมงครึ่ง ไม่มา...อด"
ตู้ดๆๆๆๆๆ
อะไรเนี่ย ฉัน...ฉันลืมอะไร เมื่อวานฉันไม่ได้เอาไรไปเลยนะ ฉันไม่เคยสลักชื่อไว้ที่ของชิ้นไหน เอ หรือว่าฉันจำไม่ได้ ช่างมัน ไปก็ได้

ตอนเช้า

ฉันตื่นมาก็พบว่า ป๊อปปี้ก็ยังอยุ่ถึงเช้า ให้ตายสิ นอนด้วยกันเปล่าเนี่ย -_-++ พอจับประตูปุ๊ป ก็มีเสียงหญิงวัยกลางคนพูดดังขึ้น
"ไปไหน!"
ง่ะ *0*
"จะตอบ หรือไม่ตอบ เป็นเด็กเป็นเล็กหัดไปเที่ยวหรอ"
"ไปเอาของค่ะ >0<"
ปัง
ฉันพูดจบก็วิ่งออกไปเลย หน้าบริษัท อาร์เอส ก็รุ้สึกได้เลยว่านายเขื่อนมาถึงก่อน เพราะมีชายหัวขาวยืนอยู่แถวๆนั้น
"ไง ฉันมาแล้วนายหัวขาว"
"อะไรนะ -_- มันสีทองต่างหาก ฉันไม่ย้อมทั้งหัวก็คงจะดีใช่ไหม"
"ดีแล้ว ... ไหนล่ะ ของที่ว่า"
"อ๊ะ! เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ ป่ะ!"
ฟึ่บ!
นายเขื่อนพูดปุ๊ปก็ลากฉันปั๊ป อะไร ฉันว่าแล้วไงว่าฉันไม่ได้ลืมอะไร นายนี่จะชวนฉันไปออกเดตงั้นเรอะ ฉันไม่มีทางไปฉันต้องหยุด แต่... ลองแล้วล่ะ มันไม่ได้ผล สงสัยนายนี่ยุ่งกับนายลิงมากไป *0* เกี่ยวมั้ยอ่ะเพื่อนๆ เขื่อนพาฉันมาที่หน้าร้านอาหารหรูที่ไม่คิดว่าจะมีคนรุ้จักมาด้วย แล้วคนๆนั้นก็ไม่ใกล้ไม่ไกล
...
...พี่สาวฉันเอง...อีกคน เดาออกใช่ไหม ใช่แล้ว นั่นนายป๊อป ฉันจึงหลบอยู่หลังนายเขื่อน แต่ป๊อปปี้ท่าทางจะมีเซ้นส์ดี หันหลังมาแล้วยิ้มให้
"น้องเธอมาอ่ะ... มากับเพื่อนGangฉันด้วย -_-"
"หือ นายพูดเป็นเล่น...... อ๊ะ เฟย์!"พี่ฟางตะโกนแล้วโบกมือให้"ก็ว่า หายไปไหนแต่เช้า บอกแม่ว่ามาเอาของ แต่กลับมากับเขื่อน"
"พี่ฟาง! เฟย์มาเอาของจริงๆ แต่นายเขื่อนลากเฟย์มากินข้าวเที่ยง TT"
"อะไรของเธอ ฉันไม่ได้ให้เธอมาเอาของซะหน่อย ฉันแค่ชวนเธอมากินข้าว *0*"
"นายเป็นคนโทรมาบอกฉันเองว่า...อุ๊บ"
นายเขื่อนปิดปากฉันด้วยผ้าขี้ริ้วที่วางอยู่ตรงโต๊ะข้างๆที่คนทำความสะอาดทิ้งไว้ TT ดีนะที่ฉันรีบเอาออก มีแต่คนมองทั้งนั้นเลย
"นายทำอย่างนี้ได้ยังไงเขื่อน!"ฉันตะโกนก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟางสีครีมอ่อนริมกระจก
"ลองดื้ออีกครั้งสิ... ฉันจะให้เธอเลือก ว่า...จะเอาผ้าขี้ริ้ว หรือ ปากฉัน? -_-++"
"ไม่เอาสักอย่างอ่ะ"
"ปากฉันแล้วกัน..."เขื่อนพูดจบก็ย้ายมานั่งฝั่งเดียวกับฉัน
อึก!
ฉันกลืนน้ำลายเสียงดัพอที่คนข้างๆจะได้ยิน แต่นายเขื่อนกลับยิ้มอย่างมีเลศนัย ฉันควรทุบกระจกทิ้งดีมะ จะได้วิ่งออกไป
"เอ่อ ขอโทษนะคะ นี่เมนูค่ะ จะรับอะไรดีคะ..."
"ขอพาสต้าเลิฟที่นึง...น้ำมะพร้าวด้วย เธอล่ะเฟย์...งั้นเอาแค่นั้นแหละ พาสต้าเลิฟจานใหญ่นะ ... ^^"
"ค่ะ" เมื่อเด็กเสิร์ฟเดินมารับออร์เดอรืเสร็จแล้วก็กลับไปเอาอาหารมา
แต่... หมายความว่าไงพาสต้าเลิฟ...เลิฟมันแปลว่ารัก...พาสต้าหากใส่ความรักลงไปมันก็คงจะทำให้คนพิเศษสองคนกกินด้วยกัน แล้วถ้าฉันกับเขื่อนกินด้วยกัน ก็...! เฮ้ยยยยย!
"มาแล้วค่ะ"หลังจากเวลาผ่านไปสามนาที พสาต้ากับน้ำมะหร้าวหนึ่งลูกก็วางอยู่ตรงหน้าทันที
น้ำมะหร้าวมีสองหลอดด้วย - - ฉันต้องกินใช่ไหม
"กินสิเฟย์ งั้นฉันป้อนนะ..."เขื่อนพูดแล้วเอาส้อมม้วนเส้นพาสต้าแล้วยื่นมาทางหน้าฉันให้ฉันนอ้าปาก
ฉันดันมือเขื่อนให้ลดระดับลง เนื่องจากความสงสัย
"นายต้องการอะไรจากฉันถึงได้มาทำดีกับฉัน!"
"หะ...หา ไม่นี่ ไม่ๆ เราสองคนมันก็แค่เพื่อนกันน่า อย่าคิดมา ฉันเลี้ยง อ่ะ อ้าปาก..."
"ถ้าไม่มีคำตอบ ฉันไม่กิน ฉันไม่กิน ไม่กินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ฉันบ่น
"เอ่อ... เฟย์ พี่กับป๊อปจะไปดูหนังต่ออ่ะ อยุ่ได้นะ บายยยย"พี่ฟางลุกจากโต๊ะแล้วเดินมาคุยกับฉัน สักพักก็จากไป -_-
"เธอไม่รู้หรอว่าฉันให้เธอมานี่เพื่ออะไร"
"ไม่!"
เขื่อนหยิบกล่องสีแดงขึ้นมาแล้วเปิดให้ฉันดู ข้างในมันเป็นแหวน แแหวนที่คล้องด้วยสายสร้อยสวยๆ ที่แหวนมันสลักว่า K & F
แปะๆ...
"ฉันเก็บตังแทบตาย กว่าจะได้มันมา"
"..."
"เธอเป็นอะไรน่ะ ร้องทำไม"
"ฮึก....ฮือออๆๆๆ ขอบใจมาเขื่อน ฉันไม่นึกว่าจะมีวันนี้ สามปีที่เรารุ้จักกัน เราไม่เคยจะมีน้ำใจให้กันเลย ฉันควรตอบแทนนายยังไงดี ฮืออออออ"
"คบกับฉันสิ...พี่เธอมีคนคอยปกป้องแล้ว เธอก็ต้องมี แนจะปกป้องเธอให้ดีที่สุด ฉันยอมตายแทนเธอได้เลยนะ ขอโทษจริงๆนะเรื่องผ้านั่น..."
"ไม่เป็นไร ยังไงซะเราสองคนมันก็แค่มีใจให้กันโยไม่รุ้ตัวเท่านั้น แต่ตอนนี่ฉันรุ้แล้ว ขอบใจนายนะเขื่อน TT"
"ทีนี้เราก็มีแฟนกับเขาสักที"
"อืม... แต่แก้วน่าจะมีแฟนบ้างอ่ะ"
"นั่นดิ แก๊ค์เราจะได้ครบคู่พอดี ถ้าเป็นไอ้โทโมะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"นายรู้อะไรไหมว่านายไว้ผมสีนี้เท่เป้นบ้าเลย >///<"
"เธออย่าว่าฉันอีกนะ -///-"
"ก็ฉันไม่ได้เริ่มนะ ได้ข่าวว่านายไปเป็นดารารับเชิญงาน ม.แก๊งค์ ของซีควิ้นท์ ที่ สตรีวิทยา 2 พี่ๆซีควิ้นท์เค้าก็บอกว่านายหัวขาวนี่ อิอิ (เรื่องจริงค่ะชาวกามิกาเซ่ TT แต่พี่เค้าน่ารักนะ)"

ติดตามตอนต่อไปค่ะ (ตอนหน้า ตอนจบ อย่าลืมติดตามนะค้าาาา)

Lover Gang ขอยกใจนี้ให้เธอ
ตอนที่ 10 เพราะไม่เคยรักใคร...ได้เท่าเธอ ถึงได้รอจนวันนี้...

Mode Keaw

ก๊อกๆๆ
"น้องแก้ว!"เสียงพี่กันดังเข้ามาในห้องที่ล็อคประตูเอาไว้
"คะ?? พี่กัน"ฉันตอบออกไป
"เสร็จหรือยังล่ะ เราต้องรีบนะ เดี๋ยวคิวยาว"
"ค่าๆ แก้วจะเสร็จแล้ว"
แอ๊ดดดดด
ฉันเดินออกไปเปิดประตูในสภาพกางเกงยีนส์ขาเดฟ และเสื้อยือสีน้ำเงิน วันนี้เป็นวันที่ 8 แล้ว เพราะเมื่อวานมัวแต่นอน เนื่องจากงานเลี้ยงของวันที่ 6 เลิกดึกไปหน่อย
"แต่งตัวน่ารักมาเลยนะ เอาลล่ะ ขึ้นรถกัน มีเซอร์ไพร์สให้น้อแก้วแน่นอน ^^"
"ขอบคุณค่ะ ^///^"
ฉันขึ้นรถคันสีดำของพี่กันแล้วขับออกไปมันตรงไปที่สวนสนุกดรีมเวิร์ล ที่พี่กันเค้าบอกว่าจะมีเซอร์ไพร์สให้ฉัน อะไรกัน *0*
"พี่กัน! ทำไมแก๊งค์กามิกาเซ่เขา...ถึงมา"
"ยังจ่ะ ^^ พี่มีเกมให้เล่น ลงไปได้แล้ว"
"ค่ะ"
หลังจากลงจากรถพี่กันก็อธิบายวิธีการเล่น ก็แค่... แบ่งกลุ่มกันเล่น ทุกกลุ่มต้องไปด้วยกัน แล้วก็ต้องเล่นเหมือนกันหมดด้วย กลุ่มไหนเล่นเยอะที่สุดโดยไม่มีการทิ้งกันได้ หรือคนนึงเล่นอันนี้อีกคนเล่นอันนั้น ถือว่าผิดกฏ
"เอาล่ะ พี่จะไปเล่นของพี่นะ กลุ่มแต่ละกลุ่มจะมีสิบคน แต่จะมีกลุ่มหนึ่งที่มีถึงสิบเอ็ดคน เอาล่ะ จับกลุ่มกันเองเลย แต่จะมีกลุ่มนึงที่พี่จับให้ เคโอติค..."
"ครับ!"ห้าหนุ่มเคโอติคขานรับพร้อมกัน
"FFK และ จินนี่มีน"
"ค่าาา"
"พวกเธอสองกลุ่มอยู่ด้วยกัน สิบคน ที่เหลือจับกลุ่มแล้วมารับบัตรซะ ^^"
"ค่ะ/ครับ ^v^"
"ได้กลุ่มครบกันยัง"
"ครบแล้วครับบบบ/ค่าาาาาาาา ^^"
"งั้น...ลุยเลยน้องงงงง"
หลังจากพี่กันพูดจบก็พากันวิ่งแม้แต่ฉัน ส่วนพี่กันก็เดินตามมาอย่างช้าๆ และแล้วพวกเราก็มาหยุดอยู่ที่บ้านผีสิง ได้ข่าวมาว่า ห้าหนุ่มเคโอติคไม่กลัว ฉันก็ต้องไม่กลัว โฮะๆๆๆๆ ฟางเกาะแขนป๊อปปี้พรางตัวสั่นไปด้วย เฮอะ ยัยฟาง - - จินนี่ก็หลับตาแล้วหลบอยู่หลังเคนตะ มีนก็สาวแกร่งเดินนำอย่างมั่นใจกับจองเบที่ไร้ความรู้สึกแต่ยังมีอีกสองคนที่รับหน้าที่เดินอยุ่ข้างหลัง คือเฟย์กับเขื่อน ให้ตายสิ สองคนนั้นเข้ากันได้ด้วยหรอ
"กรี๊ดดดดดดด!"
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก ยัยแก้วววววว ลงไปๆๆๆๆ!"
TT ใฃ่แล้วค่ะทุกคนหันมามองทางฉันและโทโมะเป็นตาเดียว เสียงกรี๊ดเมื่อกี้ก็...ของฉัน ซึ่งตอนนี้ฉันกระโดดไปเกาะอยู่ที่หลังโทโมะ
"อะไรกัน โทโมะ นายใจแข็งขนาดนี้เลยหรอ ถ้าจินนี่มาเกาะฉันแบบนี้คงจะดีเหมือนกัน"เคนตะ
"ฉันก็เกาะนายอยู่นี่ไงTT"
"ฉันไม่ใช่นาย -*- "
"แล้วแต่"
"แล้วเธอจะลงได้ยัง น่ารำคาญ"
แฮ่!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!"
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก คุนเพื่อน เอายัยยนี่ออกไปทีดิ๊!"
"โทโมะ ฉันขอโทษ แต่ขอออกไปก่อนนะ ฉันกลัววววววว"
"ไปเกาะคนอื่นไป!"
"ม่ายยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด แนไม่เกาะแฟนเพื่อน เดี๋ยวเพื่อนหึง >_< กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"ป๊อป นายช่วยฉันที TT ฉันแสบแก้วหู"
"ทนหน่อยนะเพื่อน จะถึงทางออกแล้ว"ป๊อปปี้พูดเบาๆ
พอใกล้ถึงทางออกฉันก็ต้องเป็นเอามากแบบว่า....
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"พอแล้วยัยแก้ว ถึงแล้วววว "
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"เขื่อนหัวเราะ
"เฮ้ย ไม่มีสาวหวานคนไหนกรี๊ดเลยว่ะ มีแต่...ยัยแก้ว"จองเบเสนอ
"พวกนายคู่หูคู่นรกจริงๆด้วยนะ"มีนพูด
"เธออยากโดนเหมือนครั้งนั้นไหมล่ะ"จองเบถามมีน
"อ่า >///< ไม่นะ ม่ายยยยย"
"TT โทษนะ โทโมะ ฉัน.... ฉันกลัวววว TT"
"-*- อย่าเป็นอีกแล้วกัน"
"ฉันอยากนั่งหนูลมกรด...ไปมะเขื่อน ไปนะทุกคน!"เฟย์กอดเขื่อน??
อะไรน่ะ เฟย์...พวกนายทำอารัยก๊านนนนนนน
"ไปๆๆๆๆๆ ไปนะพวกเราาา"เขื่อนตอบ
"อืม"ทุกคนตอบพร้อมกัน
...
หลังจากที่เล่นกันเหนื่อยๆ...พวกเราก็ไปถ่ายรูปรวม แล้วรูปที่ฉันกำลังดูอยู่นี้เป็นรุปที่ถ่ายมาแล้วหกเดือน หรือครึ่งปีนั่นเอง ฉันคิดถึงเพื่อนมาก...กลุ่มของพวกเรามีแฟนกันหมดแล้ว ยกเว้นโทโมะ ฉันคิดว่า เขาคงมีแฟนแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องบินแล้ว ฉันจากเพื่อนๆมาชั่วคราว มาทำจิตใจให้สงบฉันบินมาที่ญี่ปุ่นกับพี่กัน พ่อ และแม่
...
พอลงจากเครื่องแล้ว ก็มีชายหยนุ่มหน้าตาดีมาต้อนรับฉันคนเดียว รุ่นราวคราวเดียวกับฉัน เขาสวมหมวกสีดำ แล้วเงยหน้าขึ้นมา
"ยัยโง่!"
"โทโมะ... นายปล่อยมือฉันนะ...คือ..พี่กันคะ แก้ว....เอ่อ"
"หึๆ ทุกคนจัดฉากให้เธอยังไม่รู้ตัวอีกหรอ เราหมั้นกันไว้ตั้งแต่เด็กๆ พี่กันที่ว่า ก็เป็นรุ่นพี่ของฉันซึ่งเธอไม่รู้จัก ให้แสดงตามบทที่กำหนด แต่เธอไม่รู้อะไร ฉันแกล้งไม่รักเธอมาหลายครั้ง แม้แต่พ่อแม่ฉัน ไหนๆ....เราทุกคนก็เรียนจบแล้ว..."
โทโมะล้วงกระเป๋าเอากล่องสีแดงเปิดขึ้นมา มันคือแหวนวงเล็กๆ
"แต่งงานกับฉันนะ..."
"ฉัน....ฉัน...คือ....ก็ได้..."
โทโมะหยิบแหวนมาสวมนิ้วฉันไว้ แล้วฉันก็ต้องพูดว่า
"นายยืนขึ้นเถอะ ฉันไม่ชอบให้เพื่อนกันต้องมาคุกเข่า"
"ได้ ^^ เธอรุ้ใช่ไหมว่าเพื่อนเรา แต่งงานกันแล้ว"
"ช่ายยยย เคนตะกับจินนี่ เขื่อนกับเฟย์ ป๊อปปี้กับฟาง จองเบกับมีน แล้วก็เรา คู่สุดท้าย...^^"
"ง่ะ แถมงานนี้เราก็โดนมองโดยเพื่อนๆอีก 39 เรียบร้อยแล้วด้วย"
หลังจากที่ฉันพูดเพราะรู้ตัวว่าเห็นมดหลบอยู่หลังเสา ทุกคนจึงเดินออกมาแล้วพูดพร้อมกันว่า
"ขอแสดงความยินดีด้วย ^^"

จบบริบูรณ์ค้าาาา

สนุกมากเลยค่ะ

สนุกค๊าบ


อัพเยอะดี ตอนนี้แก้วดอง 55555

หลังคำว่าดองใส่คำว่านิยายหน่อยก็ดีนะแก้ว ^^
มันเหมือนกับ...

หนุกง่ะ แต่งได้ไงเนี้ยยย 555+

UFO ★ Jarinya พิมพ์ว่า:

knomjean พิมพ์ว่า:

หลังคำว่าดองใส่คำว่านิยายหน่อยก็ดีนะแก้ว ^^
มันเหมือนกับ...

จีนคิดไร 555555555

-*-

ตลกดี

UFO ★ Jarinya พิมพ์ว่า:

knomjean พิมพ์ว่า:

หลังคำว่าดองใส่คำว่านิยายหน่อยก็ดีนะแก้ว ^^
มันเหมือนกับ...

จีนคิดไร 555555555

ไม่รู้อ่ะ -0-

knomjean พิมพ์ว่า:

UFO ★ Jarinya พิมพ์ว่า:

knomjean พิมพ์ว่า:

หลังคำว่าดองใส่คำว่านิยายหน่อยก็ดีนะแก้ว ^^
มันเหมือนกับ...

จีนคิดไร 555555555

ไม่รู้อ่ะ -0-

???